65 yaş üzerindeki popülasyonda %3-11 prevalansı olan Alzheimer Hastalığı yaşlılığın önemli bir problemidir. Son yıllarda yapılan çok sayıda araştırmalar sonucu hastalığın klinik özellikleri, nöropatolojisi, genetiği ve tedavisi hakkında yeni bilgi birikimleri oluşmuştur. Bu derlemede söz konusu gelişmeler özetlenecektir.

Yaşlı popülasyonun arttığı topluluklarda Demans önemli bir sağlık problemidir. En sık Demans nedeni olan ve tüm vakalarının %50-70'ini oluşturan Alzheimer hastalığı (AH) 65 yaş üzeri kişilerde %3-ll, 85 yaş üzerinde ise %20-47 gibi yüksek bir prevalansa sahiptir (12). İlk tanımlandığı zamanlarda, presenil demans nedeni olarak bilinen hastalığın aslında gelişme riski; diğer yaşla gelişen tüm hastalıklardan daha kesin bir şekilde yaşla artmaktadır ve hastalık gerçek bir senil Demans nedenidir. Hastalığın erken başlangıçlı formları otozomal dominant genetik geçiş özelliğine sahip olup, vakaların ancak %3-5'ini oluştururlar. Kesin tanının ancak progresif  Demans bulguları olan vakalarda biyopsi ya da otopsi ile Alzheimer hastalığına özgü patolojik bulguların saptanması ile konulabilmesine rağmen; klinik kriterler ve laboratuar teknikleri ile ancak olası Alzheimer Hastalığı tanısına varılabilmektedir.

Batı Avrupa ve Birleşik Amerika'da yapılan çalışmalarda Demansların %50-70'inin Alzheimer hastalığı olmasına karşılık, Japonya ve Rusya'da multi infarkt demansların daha fazla olduğu bildirilmiştir . Türkiye'de ise hastalığın sıklığı, bu alanda henüz epidemiyolojik bir çalışma yapılmadığı için bilinememektedir.

Klinik olarak Alzheimer hastalığı tanısı aşağıdaki kriterlerin karşılanması halinde konulabilir :

1- Hastada klinik .olarak demans tanısının konulmuş olması,

2- İlerleyici hafıza kaybının ve en az iki farklı bilişsel alanda fonksiyon bozukluğunun olması,

3- Bilinç bozukluğunun olmaması,

4- Hastalığın başlangıcının 40 yaş ve üzerinde olması,

5-Demansa neden olabilecek herhangi bir sistemik hastalığın ya da nörolojik hastalığın bulunmaması. Bellek kaybı ya da amnezi hastalığın değişmez bulgusudur ve hastalık çoğunlukla ilk olarak yakın bellek bozukluğu ile başlar. Hastalığın ilerlemesi ile birlikte lisan, hesaplama, görsel-uzaysal fonksiyonlar ve praksi ve içgörü gibi bilişsel işlev bozuklukları kliniğe eklenmektedir. Lisan bozukluğu daha çok transkortikal duyusal afazi ve anomik afazi karakterlerini göstermektedir (25). Depresyon, psikotik semptomlar, ajitasyon ve agresyon gibi davranış değişiklikleri hastalığın seyri sırasında ortaya çıkabilir. Konvülzüyonlar hastaların %10'unda gözlenmektedir ve daha çok myoklonik karakterdedir .

Alzheimer Hastalığının (AH) primer tedavisi, hastalığın hafıza ve bilişsel semptomlarına odaklanmış olup; semptomatiktir. İkincil tedavisi ise hastalığın seyri sırasında ortaya çıkan depresyon, sanrılar, bunaltı, ajitasyon ve uyku bozukluğu gibi bulguların giderilmesini amaçlayıp, hastanın  yaşam kalitesini artırıcı, bakımını destekleyici özelliktedir. Primer demans tedavisinde amaç hastalığın bilişsel semptomlarında iyilik, olmazsa hastalığın gidişatını durdurmak; hiç olmazsa progresini yavaşlatmaktır. Alzheimer hastalığının tedavisinde son yıllarda bu alanda birçok teropatik ajanlar denenmiş ancak hiç birinden büyük yararlanım sağlanamamıştır. Primer AH tedavisinde kullanılan ya da geliştirilen tedavi stratejileri şu ana başlıklarda incelenebilir; 1- Transmitter (özellikle kolinerjik) yerine koyma tedavisi 2- Antioksidatif tedavi 3- Antiinflamatuvar ilaçlar 4- Nörotrofik faktörler 5- Östrojen tedavisi 6- Amiloid prosesini etkileyen ilaçlar 

Alzheimer hastalarının bakımı cok önemli.Hasta takibi ve davranış özellikleri takip edilmelidir

Merkezimizde profesonyel doktor ve saglık ekibi ile Alzheimer hasta bakımı sağlanmaktadır.

Herkese sağlıklı günler dileriz.